45-2020 – 30 oktober t.e.m. 5 november
1996 is het jaar waarin de BBC de serie Teletubbies ontwierp. Het is ook het jaar waarin de Belgische wetgever de figuur van de huisarbeid in de Arbeidsovereenkomstenwet introduceerde als titel VI.
Huisarbeid of thuiswerk
Huisarbeid is volgens de wet werk dat op basis van een arbeidsovereenkomst wordt verricht door werknemers (het kunnen zowel werklieden als bedienden zijn) in “de woonplaats” van de werknemer of “op elke andere door hem gekozen plaats”, zonder dat hij onder het toezicht of de rechtstreekse controle van deze werkgever staat. In het gewoon Nederlands pleegt men huisarbeid thuiswerk te noemen.
Telewerk
Volgens de Dikke Van Dale is telewerk werk dat buiten het kantoor, bv. thuis, wordt verricht met behulp van computers en telecommunicatiemiddelen.
De sociale partners geven in de interprofessionele Cao nr. 85 een veel complexere definitie van telewerk: “een vorm van organisatie en/of uitvoering van het werk waarin, met gebruikmaking van informatietechnologie, in het kader van een arbeidsovereenkomst werkzaamheden die ook op de bedrijfslocatie van de werkgever zouden kunnen worden uitgevoerd, op regelmatige basis en niet incidenteel buiten die bedrijfslocatie worden uitgevoerd.” Het structurele aspect van het telewerk is alvast een vereiste. Bepaalde rechters voegen daaraan nog een of meer voorwaarden toe: de noodzakelijkheid van het gebruik van informatietechnologie en de mogelijkheid van rechtstreekse controle door de werkgever met gebruik van die informatietechnologie “in real time” .
De kosten verbonden aan huisarbeid en telewerk
De regels van huisarbeid (titel VI van de Arbeidsovereenkomstenwet) verschillen van die van telewerk (Cao nr. 85).
Een van de belangrijkste verschilpunten bestaat erin dat in de regeling van huisarbeid werkgever en werknemer schriftelijk moeten vastleggen welke vergoeding de werknemer zal ontvangen voor de kosten die verbonden zijn aan de huisarbeid. Gebeurt dat niet, dan is de werkgever een forfaitaire kostenvergoeding verschuldigd gelijk aan tien procent van het loon van de werknemer, tenzij deze laatste kan aantonen dat de werkelijke kosten hoger zijn.
In de interprofessionele telewerk-cao komt geen dergelijke regeling voor. Welke vergoeding de werkgever aan de telewerker verschuldigd is, vind je in een vroegere editie van SoCompact, waar ook geschetst wordt binnen welke grenzen de RSZ die vergoeding als vrij van bijdragen aanvaardt (zie ook: WikiSoc).
De vraag rijst of de wettelijke regels over huisarbeid en meer bepaald de hierboven geschetste kostenregeling, ook kan worden toegepast bij telewerk. In het hieronder nader aangewezen arrest geeft het Hof van Cassatie een antwoord op die vraag.
Neen, zo luidt het antwoord, enkel huisarbeiders die geen telewerkers zijn in de zin van de Cao nr. 85, kunnen aanspraak maken op de forfaitaire kostenvergoeding gelijk aan minimum tien procent van het loon als geen andersluidend akkoord op papier is gezet.
Het Hof voegt daaraan nog toe dat het feit dat de werkgever en de werknemer geen schriftelijke overeenkomst sloten over het telewerk, iets wat de Cao nr. 85 oplegt (zie Sociaal Compendium Arbeidsrecht 2020-2021, nr. 5190 e.v.), niet uitsluit dat die cao toch van toepassing is en het dus wel degelijk over een telewerknemer gaat.
Willy van Eeckhoutte.
BRON: Cass. 5 oktober 2020, S.19.000.8.N
Nog vragen over telewerk? Stel uw vraag aan SoConsult. Om een vraag te stellen aan SoConsult moet je niet betalen. Betalen hoeft pas als je een voorstel van prijs en termijn hebt gekregen en daarmee akkoord gaat. |
Ondanks alle zorg die aan deze nieuwsbrief is besteed, blijven vergissingen mogelijk. De auteur en het advocatenkantoor Van Eeckhoutte, Taquet & Clesse kunnen daarvoor echter geen aansprakelijkheid aanvaarden.
Gebruik het zoekvenster bovenaan rechts om te zoeken in de vorige afleveringen(vanaf 1 januari 2018).
contacteer info@soconsult.be voor afleveringen van vóór 1 januari 2018