Lunchen zonder goedvinden van de werkgever

 

De Morgen, dinsdag 8 januari 2019, p. 8

 

 

Hoewel wij al een paar dagen in 2019 zijn, leeft het persagentschap Belga (of is het Stepstone?) blijkbaar nog in de negentiende eeuw. Zij denken daar nog dat een middagpauze een gunst is van de werkgever: het hangt van hem af hoeveel minuten door hem “toegelaten” zijn om te lunchen.

Weliswaar legt de wet als zodanig geen middag- of lunchpauzes op. Enkel als de arbeidstijd zes uur overschrijdt, kent de wet aan de werknemer een pauze toe van minstens een kwartier, al dan niet over de middag te nemen. Maar cao’s kunnen die parameters moduleren (art. 38quater Arbeidswet).

 

En in ieder geval is er altijd nog het arbeidsreglement, dat iedere werkgever moet hebben (art. 4, eerste lid, Arbeidsreglementenwet). Dat moet het tijdstip en de duur van de rusttijden vermelden (art. 6, § 1, 1°, eerste lid, Arbeidsreglementenwet).

 

De werkgever is gehouden die rustpauzes na te leven (art. 4, tweede lid, Arbeidsreglementenwet). En het arbeidsreglement wordt niet eenzijdig door de werkgever opgesteld, maar door de ondernemingsraad of met inspraak van de werknemers (art. 11 en 12 Arbeidsreglementenwet).

Het is dus niet naar het goedvinden van de werkgever, want dat is de betekenis van “toelaten”, dat de duur van de middagpauze wordt bepaald. Of er veertig dan wel meer of minder uren lunchpauze zijn (of, bij een arbeidstijd van hoogstens zes uur, zelfs helemaal geen middagpauze) is een kwestie van afspraken die vastgelegd zijn in het arbeidsreglement, eventueel overeenstemmend met wat overeengekomen is in een cao.

 

Willy van Eeckhoutte

 

Vragen over arbeidstijd of pauzes? Stel ze door te klikken op SoConsult.

 

 

 

Archief

Gebruik het zoekvenster bovenaan rechts om te zoeken in de vorige afleveringen(vanaf 1 januari 2018).

contacteer info@soconsult.be voor afleveringen van vóór 1 januari 2018

Inschrijven

Vorige artikels

---

Andere kanalen