Zeilen rond de wet: scan-da-leuk!

 De Standaard zaterdag 27 - zondag 28 maart 2021, p. 16-17

Omzeilen 

Een voorzitter van een meerderheidspartij die doodleuk verklaart dat hij zich niet aan de wet houdt, hadden wij al. Nu roept een ander op de wet te omzeilen. Als het om een jurist zou gaan, zou dat slechts een fiscalist kunnen zijn, want alleen belastingjuristen kennen feilloos het onderscheid tussen omzeilen en ontduiken.

Maar het is een econoom die het zegt. Die zijn met dergelijke begrippen iets minder vertrouwd. Het verbaast dan ook niet dat Paul Magnette, want hij is het, zich even verder in het interview in De Standaard blijk geeft van aarzeling: eigenlijk bedoel ik meer aanvullen dan ontwijken. 

De wereld is rond 

De wereld is wat de Nederlanders rondzeilen, Belgen doen dat met de wet. 

Ook het instrument dat zij daarbij hanteren, is typisch Belgisch: een omzendbrief.  In het algemeen Nederlands spreekt men van circulaire of rondzendbrief. De wereld is immers rond. 

Sextant en bijbel 

De sextant waarmee Paul Magnette de Loonnormwet rondgezeild wil zien, is de rondzendbrief. Volgens hem kan daarmee de Loonnormwet, de “wet van ‘96”, probleemloos worden omzeild: het staat zo in het regeerakkoord. 

Hij sluit daarmee aan bij Marc Devos, die het regeerakkoord van de huidige coalitie bijbelse status toedichtte:  “veeleer een bijbel dan een handleiding” noemde hij het werkstuk. Bijbelvastheid stelt men ook vast bij politici van regeringspartijen: voor de coalitiepartners vormt het regeerakkoord dé Bijbel. Dat is zelfs al ingeroepen om een sociaal akkoord van de interprofessionele sociale partners als ketters aan te merken. 

Wanneer Belgen naar de Bijbel verwijzen, moet men echter op zijn hoede zijn. Anders dan Nederlanders hebben zij die, zeker als het om socialisten gaat, meestal zelf niet gelezen, maar “kennen” ze hem slechts van horen zeggen. Met het regeerakkoord is dat niet anders. 

De passus in het regeerakkoord waarop Paul Magnette alludeert, luidt als volgt (Regeerakkoord 30 september 2020, p. 35-36).

De Loonnormwet wordt daar noch elders genoemd, evenmin als termen als loonnorm, loonkosten, loonkostenmarge of loonmatiging in de tekst te vinden zijn. Het woord lonen komt in het regeerakkoord enkel voor om aan te geven dat maatregelen zullen worden genomen om de laagste en de middenlonen te verhogen (p. 48):

“Om de koopkracht van de werkenden te verhogen kunnen fiscale en parafiscale maatregelen worden genomen om het nettoloon te verhogen. Daarbij worden niet alleen maatregelen genomen ten aanzien van de laagste lonen, maar ook ten aanzien van de lagere middenlonen”.

Een regeerakkoord kan men natuurlijk uitleggen zoals men wil. Het is wellicht zelfs zo bedoeld. “Bijbels vergen interpretatie, handleidingen vergen uitvoering”, aldus Marc Devos. 

Ook een wet kan men uitleggen. Maar interpretatie is juridisch enkel nodig als de wet niet duidelijk is.  Anders dan het regeerakkoord is de Loonnormwet duidelijk op het punt waarover het hier gaat: de “marge voor de loonkostenontwikkeling mag niet worden overschreden door overeenkomsten op intersectoraal, sectoraal, bedrijfs- of individueel niveau” (art. 9, § 1, eerste lid, Loonnormwet). Omzendbrieven kunnen daaraan geen afbreuk doen.

De Morgen zaterdag 27 maart 2021, p. 12-133

Dan is juridisch consistenter wat een andere voorzitter, die van het ACV, zegt in een interview in De Morgen: wie de wet niet lust, moet streven naar een parlementaire meerderheid om de wet te wijzigen.

Willy van Eeckhoutte

Archief

Gebruik het zoekvenster bovenaan rechts om te zoeken in de vorige afleveringen(vanaf 1 januari 2018).

contacteer info@soconsult.be voor afleveringen van vóór 1 januari 2018

Inschrijven

Vorige artikels

---

Andere kanalen